Als kind was ik mij bewust van van alles wat er krom voelde in deze wereld. Het voelde krom omdat er zulke heldere beelden in mij leefden van hoe het leven op aarde kan zijn. 

Tijdens mijn studie koos ik ervoor om niet voor het papiertje te gaan omdat ik mij niet kon vinden in de uitvoering van de hulpverlening waar ik voor studeerde op dat moment. Ik besefte dat ik mijn eigen weg zou moeten gaan en plekken en mensen vinden die aansloten bij wat ik dacht en voelde.

Ik heb verschillende vormen van samenleven geprobeerd, een ding was mij snel duidelijk, gemeenschappen waar eigenaren die de meeste financiële input hadden gedaan waren niet mijn ding. 

 

Ruim tien jaar geleden startte ik met een aantal vrienden 'de meewerkplaats' op. Een bedrijf uiterlijk wel lijkt op het huis voor de jeugd, werkplaats keuken, tuin, atelier en jongeren die ruimte hadden zichzelf te vinden. Het was een geweldige tijd, nooit in mijn leven heb ik in korte tijd meer geleerd als toen. Het was tegelijk een format waarin ik mijn eigen kinderen wilden opgroeien. Mensen die vanuit hu hart en passie ondernemen, kinderen die daar op een natuurlijke manier onderdeel van zijn. 

Mijn grootste lessen had ik rond hoe organiseer je dit, hoe ga je om met ego's die dingen willen,